INDEX ACHTERGRONDEN SEAN CONNERY
SEAN CONNERY
Een man uit één rok
Kaat Van Wonterghem | 23/08/1998
Jammer als men zoiets moet toegeven als ouder worden, maar het ziet er naar uit dat Thomas Sean Connery niet meer echt opduikt in de laatste lijsten van Hollywoods groten voor het laatste decennium van deze eeuw. Precies 32 jaar geleden stond hij ook in de box-office met Thunderball, weliswaar op de tweede plaats na The Sound of Music. En terwijl hij toen in de schoenen van 007 precies het demonische plan van de lafhartige éénoog Largo moest verijdelen, keert hij in The Avengers de 'goeden' de rug toe om zelf vadertje God te spelen. Samen met de aanwezigheid van Ralph Fiennes lijkt ook nu het Britse aandeel op het witte doek verzekerd.
Connery werd op 25 augustus 1930 geboren in het Schotse Edinburgh als de zoon van Jason Connery. De geruite rok heeft hij altijd aanbeden zoals ook één van zijn tatoeages op de rechterarm verraadt: Scotland forever. De Academie voor Schone Kunsten van zijn geboortestad kreeg hem na drie Britse Marine als naaktmodel over de vloer en danslessen kreeg hij van de Zweedse Gert Malmgren. Maar de meeste mensen zullen hem wellicht kennen als 007, de gesofisticeerde Britse agent Bond. James Bond.
Zeven Bondfilms heeft hij op zijn curriculum staan: Dr. No (1962), From Russia with Love (1963), Goldfinger (1964), Thunderball (1965), You Only Live Twice (1967), Diamonds are Forever (1971) en Never Say Never Again (1983). En misschien valt het niet zo op maar in al deze prenten draagt de man een toupet aangezien hij reeds zijn haar begon te verliezen vanaf zijn 21ste. Nadien zou hij dat gelaten hebben maar het Bond-imago liet dit wellicht niet toe. De grote tijdspanne tussen beide laatste films hebben wellicht te maken met zijn scheiding van Diane Cilento, zijn eerste vrouw met wie hij 11 jaar (1962-1973) gehuwd was. In 1975 ging Connery's bootje opnieuw te water, ditmaal (en nog steeds) met Micheline Roquebrune. Intussen had hij wel niet stilgezeten om andere rollen te vertolken, denken we maar aan Murder on the Orient Express (1974), The Man Who Would Be King (1975), A Bridge Too Far (1977) en Time Bandits (1980) om er enkele te noemen.
Seans rauwe Schotse stem kwam hem van pas in The Name of the Rose (1986) als William of Baskerville maar het oscarsucces kwam pas een jaar later voor zijn rol als Chicago-flik Jimmy Malone in The Untouchables. Het actie-genre is nooit ver weg als hij tot de cast behoort. Indiana Jones and the Last Crusade (1989) en zeker The Hunt for Red October (1990) droegen bij tot dat imago. Met Robin Hood: Prince of Thieves (1991), waarvan hij zijn hele salaris wegschonk aan liefdadigheid, kwam er een kentering in zijn filmcarrière. Nadien gaat hij zich ook inlaten met de productie: Medicine Man (1992), Rising Sun (1993), Just Cause (1995) en The Rock (1996) behoren tot die faze. Onvergetelijk was zijn stem als Draco in Dragonheart. Karakterieel, maar ook visueel, kon je zeer goed Connery in deze draak herkennen. Met The Avengers, waarin hij de rol vertolkt van Sir August de Wynter, speelt Sean eindelijk eens een slechterik. Knoeien met het weer, het lijkt wel iets voor een Schot, zeker voor één die in Spanje woont.
Planeet Cinema is een online filmmagazine. We bekijken films zonder grenzen: oud of nieuw, populair of obscuur.
We geven graag nieuw schrijftalent de kans om online te publiceren.
Planeet Cinema beschikt over een uitgebreid archief van meer dan 6.000 artikelen sinds 1993.
HOME
RECENSIES
ACHTERGRONDEN
FESTIVALS
KLASSIEKERS
Vrouw in een mannenwereld
Met de hulp van een historica draaide de Franse regisseur Bruno Nuytten in 1988 een biopic over een van Frankrijks meest bekende vrouwelijke kunstenaars uit de negentiende eeuw. De gelijknamige film vertelt haar tragische levensverhaal begeleid door de dramatische muziek voor hoofdzakelijk strijkers van componist Gabriel Yared.
>>>
De beeldhouwer die niet wou schilderen
Quizvraagje voor bij de barbecue: wat hebben Mozes, Johannes de Doper, Marcus Antonius, Henry VIII, Michelangelo en God de Vader zelve gemeenschappelijk? Antwoord: ze werden allemaal op film vereeuwigd door Charlton Heston.
>>>
Het spanningsveld van de kunstenaar
Een kunstschilder die in de tweede helft van de negentiende eeuw in het zog van het impressionisme op de kunstscène verschijnt, is Auguste Renoir. Deze Fransman die ongeveer 6000 schilderijen maakte, is echter niet de enige kunstenaar die Gilles Bourdos met de film Renoir in de verf zet.
>>>
Genialiteit ondergedompeld in miserie
Quoth the raven: ‘nevermore’. Edgar Allan Poe schreef de beroemde dichtregel in 1845, en sindsdien heeft zijn raaf de populaire cultuur niet meer verlaten. Als zelfs The Simpsons je gedicht opnemen in hun Treehouse of Horrorreeks, weet je dat je het als dichter gemaakt hebt.
>>>
Pop-art tot de tiende macht
Thierry Guetta is een Fransman die in Los Angeles een tweedehands kledingzaak heeft. Via via ontmoet hij een street art-kunstenaar en hij – notoir allesfilmer – springt bij en filmt alles. Meer street art-kunstenaars laten zich filmen. Een idee voor een documentaire is geboren. Maar er is iets loos. Guetta zal niet rusten voor hij alle kunstenaars heeft gefilmd. Hij ontmoet er veel. Maar er ontbreekt er een: Banksy, die intussen wereldberoemd is geworden met zijn ironische street art.
>>>
Wie is er bang van Alfred Hitchcock?
In 2012, meer dan 30 jaar na zijn dood, verschenen er plots twee films over het leven van Alfred Hitchcock. Het mag een wonder zijn dat het zolang geduurd heeft. Hitchcock was een mysterieus man en een gedroomd object voor een biopic.
>>>
Foto: A-Film
Romeo en Julia op z'n Ken Loach
>>>