Warner Bros.

INDEX >> ACHTERGRONDEN >> VOORUITBLIK

VOORUITBLIK
Creatieve bloedarmoede in de zomerbioscoop

Kenny De Maertelaere | 09/07/2010

Buiten overschrijden temperaturen de tropische norm, studenten bereiden zich langzaam voor op een mogelijke tweede zit en de bioscoopzalen worden alweer gegijzeld door horden Twilight-fans... dat kan maar een ding betekenen: de zomer is in het land! Toch klopt er iets niet; de jaarlijkse Wilkinson American Movie Day ging niet door, de grootste zomertitels zijn reeds de zalen gepasseerd en het WK loopt met een groot deel van het publiek weg...

Helaas waren de met veel poeha aangekondigde zomerfilms tot nu toe nogal teleurstellend. Films als Iron Man 2 en Robin Hood waren zeker geen slechte, uitstekend in elkaar geflanste maar weinig verrassende producties. Goed maar niet goed genoeg. Anderen, zoals Prince of Persia waren ronduit zwak en konden zich amper staande houden in een stroom audiovisuele remake-drek. Een filmliefhebber zou voor minder depressief worden. Maar net toen de donkere, immer dreigende wolken boven de bioscoopzalen werden doorbroken door een krachtige zonnestraal; zo ook werden de zalen opeens verlicht door een juweel als Toy Story 3. Pixars nieuwste gaf ons meteen hoop om het verleden te vergeten en onze blik op de toekomst te werpen. Wat staat er ons tijdens de zomermaanden te wachten in de duistere 3D-snoeppaleizen? Moviegids zet het voor u op een rijtje.

Creatieve bloedarmoede
Dat Hollywood aan creatieve bloedarmoede lijdt bewijzen Killers en Knight & Day; twee films die vertrekken vanuit een gelijkaardige premisse. Een bevallige dame (Grey's Anatomy's Katherine Heigl in Killers, Cameron Diaz in Knight & Day) loopt een mysterieuze man tegen het lijf (een afgetrainde Ashton Kutcher in Killers, een misschien net iets te gretig naar de aanvaarding van het publiek smachtende Tom Cruise in Knight & Day). De man blijkt algauw een spion/geheim agent/schietgrage idioot te zijn en de twee worden meegesleurd in een dol avontuur. Waar Killers eerder een flauwe romantische komedie lijkt te zijn (om nog maar te zwijgen over de geloofwaardigheid van Kutcher als tough guy) kan Knight & Day met betere referenties uitpakken. In de regiestoel zit Walk the Line-regisseur James Mangold en de trailer belooft een aaneenschakeling van dolle stunts, Mr. And Mrs. Smith-achtige schietpartijen en een enthousiaste Cruise die zijn eigen imago relativeert. Een meesterwerk moeten we niet verwachten maar we kruisen de vingers voor aangename zomerpulp.

De liefhebbers van het betere hak- en snijwerk kunnen we doorverwijzen naar Centurion en Predators. De eerste, een Romeinse road-movie met rijzende ster Michael Fassbender in de hoofdrol is van de hand van de Britse regisseur Neil Marshall. Die wist ons eerder al te bekoren met The Descent maar heeft toch iets goed te maken na het (te) geschifte Doomsday. Centurion is in ieder geval kleinschaliger dan films als Gladiator maar belooft veel grof geweld en brutaliteit.

Die ingrediënten mogen we ook verwachten in het door Robert Rodriguez geproduceerde Predators. Jaren nadat Rodriguez zelf van plan was om een vervolg op Predator te draaien komt er nu toch een film die de slechte herinnering aan beide Alien Vs. Predator-films moet wegvagen. Predators is back to basics; een groep personages wordt op een onbekende planeet gedropt. Algauw blijken het allemaal moordenaars te zijn en ontdekken ze dat ze door een buitenaards ras (de Predators dus) naar de bosrijke planeet zijn gebracht om als jachtprooien te dienen. De kracht van het origineel zat hem net in het feit dat Schwarzenegger en zijn mannen de gemeenste, brutaalste soldaten waren. Om hen dan op gruwelijke wijze te zien eindigen op de slachtbank van hun onzichtbare belager was de grootste troef van het nog steeds uitstekende Predator. In Predators krijgen we allerlei nieuwe wezens te zien (Predadogs enz.) maar het valt nog af te wachten of het hoge testosterongehalte en de adrenalineopstoot van het origineel kunnen geëvenaard worden.

Groen paradepaard
Na het geslaagde Kung Fu Panda en het ronduit geweldige How to Train Your Dragon leek het erop dat Dreamworks Animation zich eindelijk aan het losrukken was uit het verraderlijke moeras der postmoderne popcultuurgrappen. Met Shrek Forever After, het vierde en laatste (?) deel in de serie rond hun groen paradepaard gaan de makers hopelijk op de ingeslagen weg verder. Het goede nieuws is dat de film ongetwijfeld beter zal zijn dan het erg teleurstellende Shrek The Third maar wie zich aan computeranimatie op Pixar-niveau verwacht zal alleen maar bedroefd naar huis gaan. Wij hopen op een zwierige, vermakelijke avonturenfilm met grappen die organisch voortvloeien uit de situaties en de personages; en niet uit een of andere achterhaalde filmreferentie.

In de reeks Overbodige Sequels nomineren we Cats and Dogs 2: The Revenge of Kitty Galore en Step Up 3D als meest opvallende titels. De eerste is een vervolg op de eerste Cats & Dogs uit 2001 (een ook al niet bijster indrukwekkende Mission: Impossible-parodie die staande werd gehouden door theatrale bad guy; de Perzische kater Mr. Tinkles) en de tweede illustreert meteen wat er mis is met de steeds meer oncontroleerbare 3D-invasie. Dat een dansfilmpje als Step Up ondertussen al aan zijn tweede sequel toe is en dat de enige bestaansreden van dat vervolg de aanwezigheid van 3D-trucjes is lijkt ons echt te gek voor woorden. Bakvissen zullen zich ongetwijfeld vergapen aan de wasbordjes van de dansers en de elastische benen van de dames maar elke andere filmkijker kan dit maar beter aan zich laten voorbijgaan.

De remake van The Karate Kid met Jaden Smith (zoon van Will) en Jackie Chan in de hoofdrollen was in de States een bescheiden succes maar het valt af te wachten of deze overdadig lange (honderveertig minuten!) prent bij ons veel potten zal breken. De critici zijn verbazend mild en Jaden Smith heeft de charisma van zijn vader geërfd maar ook voor deze film kunnen wij amper enthousiasme genereren. Net zoals zo vaak tegenwoordig; we hebben dit al eerder gezien.

Verlossing
De hoop in bange dagen en de zomerfilm waarop wij onze focus richten is Christopher Nolans Inception. Niet alleen gaat het hier om Nolans eerste film na The Dark Knight; het is tevens een origineel verhaal dat elementen uit sciencefiction, actie, misdaad én James Bond combineert. De cast (met Leonardo DiCaprio, Ellen Page, Tom Hardy, Joseph Gordon-Levitt, Cillian Murphy, Ken Watanabe, Michael Caine en ga zo maar door) is geweldig, de vreemde effecten zien er onwaarschijnlijk indrukwekkend uit en de trailers hebben weinig van het mysterie onthuld. Nolan is ondertussen een van de grote spelers in Hollywood en pompte al zijn kennis in wat misschien wel de enige echt geslaagde live-action blockbuster van het jaar zal worden.

Wie het de volgende jaren beter rustig aan doet is M. Night Shyamalan. Na The Sixth Sense was hij een van de meest veelbelovende regisseurs maar langzaam maar zeker werden zijn films en hijzelf een parodie van zichzelf. En hoewel wij de man en zijn werk bleven verdedigen (Lady in the Water is niet zo rampzalig als velen willen doen geloven) moesten ook wij na The Happening toegeven dat de creatieve bron uitgeput was. Met The Last Airbender, een verfilming gebaseerd op een populaire animatieserie, sloeg Shyamalan een nieuwe weg in.

Geen zelfgeschreven verhaal, geen last-minute plotwendingen, geen rol voor zichzelf.... maar als we de eerste recensies mogen geloven is dit een nieuw dieptepunt in het oeuvre van de man. Niet alleen wordt de 3D volledig verguisd, maar ook van de jonge acteurs blijft geen spaander heel. En toch hopen we dat de fotografie van Andrew Lesnie (The Lord of the Rings) en de filmmuziek van Shyamalans trouwste medewerker James Newton Howard enigszins verlossing brengen.

En iedereen heeft tegenwoordig iets goed te maken: Jerry Bruckheimer ging finaal op zijn bek met Prince of Persia en probeert het nog een keer met The Sorcerers' Apprentice; een live-action versie van het Micky Mouse vs. de bezemstelen-segment in Fantasia. Nicolas Cage (die zich lijkt te herpakken) is de gevorderde tovenaar die de opleiding van een jonge kerel (Jay Baruchel) op zich neemt. So far so Harry Potter (met een beetje Karate Kid in de mix). Alfred Molina duikt op als de slechterik van dienst (en komt hopelijk meer aan bod dan in Prince of Persia) en de trailer belooft oosterse vlinderschurken, draken en vooral veel tovenaarsgeweld.

Mannen op een missie
Er mag ook gelachen worden deze zomer: het Adam Sandler-vehikel Grown Ups (over schoolvrienden die het varken uithangen), Get Him to the Greek (een typische “bromance” uit de Judd Apatow-stal met Jonah Hill als begeleider van een geflipte rockster, vertolkt door Russell Brand) en Dinner for Schmucks (een Amerikaanse versie van Le diner de Cons; over een etentje waarin elke gast een idioot moet meebrengen) zullen wanhopige/geslaagde pogingen ondernemen om op uw lachspieren te werken.

Wie meer houdt van actie en geweld kan ook terecht bij de spionagethriller Salt (met Angelina Jolie als een CIA-agente die ervan wordt beschuldigd een Russische spion te zijn) en vooral bij The Expendables; Sylvester Stallone's hommage aan de actieknallers uit de jaren 80. Na The Losers en The A-Team is dit al de derde “mannen op een missie”-film en we kunnen alleen maar duimen dat Stallone zijn beloftes waarmaakt. Veel geweld, een cast die bestaat uit Mickey Rourke, Dolph Lundgren, Jet Li, Jason Statham, Eric Roberts én een cameo van Bruce Willis en Schwarzenegger moeten het cinematografische equivalent van een testosteron druipende, met spierversterkers behandelde T-bone steak opleveren!

Wie toch op zoek gaat naar de “andere film” kan terecht bij het door Guillermo del Toro geproduceerde Splice (over uit de hand gelopen experiment waarbij menselijk met dierlijk DNA wordt gecombineerd), Michael Winterbottoms The Killer Inside Me (over een sociopatische deputy met Casey Affleck en Jessica Biel) en Gaspar Noé's Enter the Void; het geheel als een first person shooter gefilmde verslag van de laatste uren van een trippende drugsdealer. Denk aan de clip van Smack My Bitch Up maar dan dik honderdveertig minuten lang!

Andere zomerfilms – zoals het volledig debiele maar net daarom misschien net leuke Piranha 3D en de in de States geflopte en gekraakte stripverfilming Jonah Hex – komen bij ons pas in september en oktober in de zalen en vallen dus net buiten de boot.

Als we de huidige temperaturen mogen geloven wordt het een ongemeen zwoele zomer maar het valt af te wachten of dit zich naar de bioscoopzalen zal vertalen. Hoe we het ook bekijken; 2010 is en blijft een flauw filmjaar en de zomerfilms lijken dat alleen maar te bevestigen. Het overaanbod levert te weinig kwaliteit op.

Het zorgt ervoor dat zelfs een eeuwige optimist als ondergetekende het minder rooskleurig gaat zien. Maar toegeven aan onverschilligheid en cynisme is uit den boze. Er zullen ongetwijfeld enkele goede films in deze line-up zitten en als het allemaal blijkt tegen te vallen dan is er natuurlijk nog altijd de zomer van 2011... en 2012... en (als we tenminste niet in het scenario van een Roland Emmerich-film terechtkomen) 2013... en... to infinity and beyond!