DE EERSTE KEER
Cutting Class - Het hoofd tussen de bankschroef
Hans Dewijngaert | 27/08/2012
Ook als acteur moet je ergens beginnen. Liefst met een karakterrol in een sterke arthouse prent; desnoods als kanonnenvlees in een grote Hollywoodproductie. Alles is beter dan debuteren in een obscure B-horrorfilm. Het overkwam onder meer Tom Hanks (He Knows You’re Alone), Johhny Depp (A Nightmare on Elm Street) en Brad Pitt. Die verzeilde in de hopeloos slechte high school slasher Cutting Class uit 1989.
Van alle high school horror films die er in de jaren zeventig en tachtig gemaakt werden (en dat zijn er heel wat, gaande van Renee Daalders spotgoedkope Massacre at Central High tot Brian De Palma’s meesterwerkje Carrie) moet Cutting Class zowat de slechtste zijn. Niet dat er geen goedkopere, knulligere of amateuristischere exploten te vinden zijn, maar die films zijn dan weer zo weergaloos verkeerd dat ze toch weer leuke guilty pleasures worden. Cutting Class is eerder saai en ongeïnspireerd.
De film zou later proberen mee te liften met het succes van Brad Pitts carrière, die twee jaar later zou openbloeien in Ridley Scotts Thelma & Louise. Pitt belandde op de hoesjes van Cutting Class, terwijl de hoofdrol in de film eigenlijk is weggelegd voor Donovan Leitch, die eerder een bijrol had gespeeld in de remake van The Blob, maar na Cutting Class nooit zou opklimmen tot het rijtje A-acteurs van Pitts kaliber.
Vals spoor
Brad Pitt speelt in Cutting Class eigenlijk de red herring van dienst. Hij is het valse spoor dat de toeschouwer op het verkeerde been moet zetten. Hij speelt Dwight, het soort leerling waar je op school liever geen hommeles mee hebt. Hij is populair, knap, rijdt in een knalrode sportbolide, date cheerleader Paula (Jill Schoelen), maar is – zoals de clichés van het genre voorschrijven – ook opvliegend, onbetrouwbaar en onsympathiek.
De ideale verdachte dus, ware het niet dat de toeschouwer al van bij de openingsscène in de smiezen heeft dat er nog een andere rare snuiter rondloopt op school: een zekere Brian (Donovan Leitch), die de voorbije vijf jaar heeft doorgebracht in een psychiatrische instelling. Dat weten we omdat de camera aan het begin van de film inzoomt op een onheilspellende krantenkop: “Boy who killed father released from Mental Asylum.” Dat is ‘m, denk je dan, en het blijkt nog te kloppen ook.
Brian heeft het gemunt op de vader van Paula, de advocaat die ‘m destijds achter de tralies draaide. Die vader (Martin Mull) heeft één van de merkwaardigste rollen ooit in een film. Om een beetje te ontspannen gaat hij op eendenjacht. Hij krijgt een pijl in de buik en lijkt te sterven. Vervolgens waadt hij dagen of zelfs weken (het tijdsverloop in Cutting Class is niet zo duidelijk) door het moeras, om op het einde van de film weer thuis op te dagen. Bizar.
Wandelende clichés
Cutting Class was de enige regieklus van Rospo Pallenberg, de scenarist van Exorcist II: The Heretic en Excalibur, maar hij weet, ondanks of juist dankzij de niet-aflatende synthesizermuziek, op geen enkel moment spanning of sfeer in de film te brengen. De prent zit vol continuïteitsfouten, het scenario is te gek om los te lopen en de personages zijn niets meer dan wandelende clichés.
In dit soort films zijn leerkrachten altijd de klos en is de directeur (Roddy McDowall, destijds de enige echt grote naam in de cast met rollen in Planet of the Apes en Fright Night op zijn cv) een op seks beluste viezerik wiens grootste zorg de rondborstige cheerleaders betreft.
Brad Pitt zelf belandt op het einde van zijn eerste langspeelfilm met het hoofd tussen een bankschroef, maar hij wordt op het laatste nippertje gered. Hij komt er beter vanaf dan de leerkrachten die een bijl tussen de ogen krijgen, gespietst worden op de Amerikaanse vlag of levend verbrand worden in de pottenbakkersoven. Ja, er valt altijd wat te beleven op een doordeweekse dag in een doordeweekse school. Zelfs voor de Brad Pitts onder ons.
Eerdere afleveringen:
DE EERSTE KEER - Knife in the Water - Rimpel in het water
DE EERSTE KEER - Silent Running – Anders gaan leven
DE EERSTE KEER - The Burning – De schaarbeweging
REEKS (21) - DE EERSTE KEER
In de reeks “De eerste keer” (her)bekijken we debuutfilms van beroemde regisseurs, scenaristen of acteurs.
Planeet Cinema is een online filmmagazine. We bekijken films zonder grenzen: oud of nieuw, populair of obscuur.
We geven graag nieuw schrijftalent de kans om online te publiceren.
Planeet Cinema beschikt over een uitgebreid archief van meer dan 6.000 artikelen sinds 1993.
HOME
RECENSIES
ACHTERGRONDEN
FESTIVALS
KLASSIEKERS
Vrouw in een mannenwereld
Met de hulp van een historica draaide de Franse regisseur Bruno Nuytten in 1988 een biopic over een van Frankrijks meest bekende vrouwelijke kunstenaars uit de negentiende eeuw. De gelijknamige film vertelt haar tragische levensverhaal begeleid door de dramatische muziek voor hoofdzakelijk strijkers van componist Gabriel Yared.
>>>
De beeldhouwer die niet wou schilderen
Quizvraagje voor bij de barbecue: wat hebben Mozes, Johannes de Doper, Marcus Antonius, Henry VIII, Michelangelo en God de Vader zelve gemeenschappelijk? Antwoord: ze werden allemaal op film vereeuwigd door Charlton Heston.
>>>
Het spanningsveld van de kunstenaar
Een kunstschilder die in de tweede helft van de negentiende eeuw in het zog van het impressionisme op de kunstscène verschijnt, is Auguste Renoir. Deze Fransman die ongeveer 6000 schilderijen maakte, is echter niet de enige kunstenaar die Gilles Bourdos met de film Renoir in de verf zet.
>>>
Genialiteit ondergedompeld in miserie
Quoth the raven: ‘nevermore’. Edgar Allan Poe schreef de beroemde dichtregel in 1845, en sindsdien heeft zijn raaf de populaire cultuur niet meer verlaten. Als zelfs The Simpsons je gedicht opnemen in hun Treehouse of Horrorreeks, weet je dat je het als dichter gemaakt hebt.
>>>
Pop-art tot de tiende macht
Thierry Guetta is een Fransman die in Los Angeles een tweedehands kledingzaak heeft. Via via ontmoet hij een street art-kunstenaar en hij – notoir allesfilmer – springt bij en filmt alles. Meer street art-kunstenaars laten zich filmen. Een idee voor een documentaire is geboren. Maar er is iets loos. Guetta zal niet rusten voor hij alle kunstenaars heeft gefilmd. Hij ontmoet er veel. Maar er ontbreekt er een: Banksy, die intussen wereldberoemd is geworden met zijn ironische street art.
>>>
Wie is er bang van Alfred Hitchcock?
In 2012, meer dan 30 jaar na zijn dood, verschenen er plots twee films over het leven van Alfred Hitchcock. Het mag een wonder zijn dat het zolang geduurd heeft. Hitchcock was een mysterieus man en een gedroomd object voor een biopic.
>>>
Paradiso
Het deurtje en wat erachter zit
>>>